Sevgi eksikliği aslında nedir? Aslında, kendine olan güven eksikliğidir ve bu üç ana alana ayrılabilir. Birincisi, kendine güvenmemek iyidir, birçok şeye sahip olabileceğini düşünmemektir; bu da yetersizlik hissi, kaygı, kaybetme korkusu, terk edilme korkusu ve sevilmeme korkusu gibi durumlarla kendini gösterir. İkincisi, kendine güçsüz olduğuna inanmaktır, bu yüzden güvensizlik hissi taşır ve dış dünyadan gelen zararlara sadece sessizce katlanabileceğini düşünür. Bu ya aşırı şekilde mağdur olma kaygısı ile kendini gösterir, ya da zarara karşı koyma ya da reddetme şansı olmadan, duruma uyum sağlamak için karşı tarafı memnun etmeye çalışarak güvenliğini korumaya çalışır. Üçüncüsü, sağlıklı ilişkilerin ne olduğunu bilmemektir. Geçmişte eşit ilişkiler deneyimlemediği için, bu tür ilişkileri tanımlama yeteneği yoktur ve her zaman aşırı kötü ilişkiler yaşamak zorunda kalır. Peki, neden böyle oluyor ve ne yapmalı? Temelde, çocukken güç ve öz güvenin elinden alınmasıdır. Örneğin, ebeveynlerinle mantıklı bir şekilde konuşurken, ebeveynlerin güç ve psikolojik baskı tercih ettiğini gördüğünde, bu durumda hislerin çatışma ve karşıtlığın işe yaramadığını, sadece itaat etmek zorunda olduğunu düşünmektir. Ayrıca, iyi bir performans sergilediğin durumda bile, ebeveynlerin senin onların beklentilerini asla karşılayamayacağını söylemesi. Küçük yaşta bunun sevgi olduğunu düşünürüz ve büyüdüğümüzde bu tür ilişkilere istemeden gireriz; eşit bir ilişki ile karşılaştığımızda ise kendimizi güvensiz hissederiz.

O zaman kendinize nasıl yardımcı olabilirsiniz? Öğrenmek, kendinize yeniden bakmak ve aşkın ne olduğunu yeniden öğrenmek. Bu üç adımda somutlaşabilir, ilk olarak, huzursuz olduğunuzda veya endişeli olduğunuzda, kendinize kaynağın nerede olduğunu belirlemenize yardımcı olun, kaynak genellikle bu olay değil, geçmişteki bir duygunun devamıdır. Örneğin, partneriniz veya arkadaşınız mesajınıza hemen yanıt vermediğinde, aslında bu bir saniyelik gerçek sorunla ilgilenmiyorsunuz, hemen "Acaba terk mi ediliyorum?" veya "Sevilmiyor muyum?" gibi düşüncelere kapılıyorsunuz, bu tekrar eden düşünce asıl sebeptir. Hızla yanıt almak sadece bir tetikleme mekanizmanızdır, ardından acınızı anlamak ve kendinizi yargılamamak gerekir. Canım, şu anda sevilmemekten korktuğunu anlıyorum, sayısız kez baskı ve reddedilme yaşadın, elbette endişeleneceksin, kendini yargılama sen, neden böyle işe yaramazsın gibi düşünceler bunlar geçmişteki baskıları tekrar etmekte. Sonra kendinizi teselli edin, hayalinizdeki ideal ebeveyn gibi, kendinizi kucaklayarak ve kendinize "Tamam, bu saniyede, bu dakikada buradayım, hiç kimse seni terk edemez, çünkü ben hep buradayım" diyerek. Bu noktada yeriniz değişiyor, geçmişte birinin sizi teselli etmesi gerektiğini düşünüyordunuz, yalnız başınıza olamazdınız, şimdi ise aslında kendinizle bu anı geçirebileceğinizi keşfediyorsunuz, ardından diğer kişinin konumu da değişiyor, geçmişte o sizin kurtuluş ipinizdi, güven kaynağınızdı, bu yüzden en küçük bir değişiklikte çok gergin oluyordunuz, ama şimdi siz birincil hale geldiniz, ilişkinizdeki değişikliklere daha sakin yaklaşacaksınız, elbette bu süreç uzun sürer, tekrar tekrar korkacak ve endişeleneceğiz, teselli normaldir, hepsi doğaldır, kaçınılmazdır. Tıpkı zarar görmüş bir sokak kedisinin insanlara yeniden güvenmeye başlaması gibi, onu yavaş yavaş eritmeniz gerekir.