Ne kadar işe yaramazsan, o kadar insana benzer bir hayat sürersin. Sanat eserleri neden çok güzeldir? Çünkü tamamen işe yaramazlardır; hayat ise neden bu kadar çirkin görünür? Çünkü her şey bir niyet ve amaçla doludur. Tüm ihmal edilen ilişkiler, birbirimizden beklentimizin olmamasından kaynaklanır. Aşk güzeldir, kurbağa bile beyaz kuğuya aşık olabilir, ama evlilik çirkinleşir; çünkü çok fazla ilişki çıkarı içerir: kayınvalide, anne ve damat. Ne kadar işe yaramazsa, o kadar özgürlük sağlar; ne kadar hesap yapılıyorsa, o kadar boğucu hale gelir. Gerçek özgürlük hissi, bir şeyler elde etmekte değil, kimsenin senden bir şey çıkarmak istememesindedir. Ne kadar amaçsız şey varsa, o kadar saf, o kadar kalıcıdır; ne kadar hesapçı bir dünya varsa, o kadar çirkin görünür. Bu yüzden zarif bir yaşam sürmek istiyorsan, niyetini azaltmayı, işe yaramaz olanı artırmayı öğrenmelisin. Çünkü dünyadaki en güzel şeyler asla karşılık beklemez. Bazen en iyi yaşam yolu, israf etmeyi öğrenmektir; biraz zaman, biraz içtenlik, hatta biraz da kendini israf etmek.