a16z: Güvenilmez, sorumluluktan kaçmak anlamına gelmez, Web3 yönetimi sorumluluk dönemi içine giriyor.

Makale | a16z

Yazı | Miles Jennings

Derleme | Portal Labs

Kripto Vakfı - yani blockchain ağlarının gelişimini destekleyen kâr amacı gütmeyen kuruluş - sektörü geliştiren ince hukuki yolların öncüsüydü. Ancak günümüzde, herhangi bir ağın kurucusu itiraf edecektir ki: Kripto Vakfı, en büyük gelişim engeli haline geldi. Merkeziyetsizleşme sürecinde, yarattıkları sürtüşme katkılarından çok daha fazladır.

Amerikan Kongresi'nin yeni düzenleme çerçevesinin ortaya çıkmasıyla birlikte, kripto endüstrisi nadir bir fırsatla karşı karşıya: Kripto vakfı modelini ve onun türev sürtüşmelerini bir kenara bırakmak, sorumlulukların net bir şekilde belirlendiği ve ölçeklenebilir mekanizmalarla ekosistemi yeniden inşa etmek.

Aşağıda kripto fon modeli ile ilgili köken ve kusurlarını analiz ettikten sonra, kripto projelerinin nasıl geleneksel geliştirme şirketleri ile kripto fon yapısını değiştirebileceğini, yeni ortaya çıkan düzenleyici çerçevelerden yararlanarak tartışacağım. Makale, şirket yapısının sermaye tahsisi, yetenek çekimi ve piyasa tepkisi üzerindeki üstünlüğünü açıklayacak - yalnızca bu yol yapısal işbirliği, ölçek büyümesi ve somut etkiyi gerçekleştirebilir.

Bir teknoloji devine, finans oligarklarına ve devlet sistemine meydan okuma kararlılığına sahip bir sektör, nasıl ki altruizm, hayırsever fonlar veya belirsiz misyonlara güvenebilir? Ölçek etkisi teşvik mekanizmalarından doğar. Kripto sektörü taahhütlerini yerine getirmek istiyorsa, artık geçerli olmayan yapısal bastonlardan kurtulmalıdır.

Kripto Vakfı'nın tarihi misyonu ve zamansal sınırlamaları

Kripto sektörünün neden kripto fonu modeli seçtiği?

Kökeni, erken dönem kurucularının merkeziyetsiz idealizmine dayanıyor: kâr amacı gütmeyen kripto vakfı, ağ kaynaklarının tarafsız yöneticisi olarak hizmet etmeyi amaçlıyor; tokenleri tutarak ve ekosistem gelişimini destekleyerek ticari çıkarların müdahalesinden kaçınıyor. Teorik olarak, bu model güvenilir tarafsızlık ve uzun vadeli kamu yararı değerini en iyi şekilde gerçekleştiriyor. Nesnel olarak, tüm kripto vakıflar işlevsiz değildir; Ethereum Kripto Vakfı, destekleyerek ağ gelişimini teşvik etti ve üyeleri sıkı kısıtlamalar altında son derece değerli yenilikçi çalışmalar gerçekleştirdi.

Ama zamanla, düzenleyici dinamiklerin ve piyasa rekabetinin artması, kripto fon modeli ile asıl amacından sapmasına neden oldu:

1. SEC davranış testi zorluğu. "Geliştirme davranışına dayalı merkeziyetsiz test" durumu karmaşıklaştırıyor - kurucuları kendi ağlarına katılmaktan vazgeçmeye, belirsizleştirmeye veya kaçınmaya zorluyor.
2. Rekabet baskısı altındaki kestirme düşünce. Proje ekipleri, kripto vakfını merkeziyetsiz bir hızlı çözüm aracı olarak görüyor.
3. Düzenleyici kaçış kanalları. Kripto Vakfı, sorumlulukların devredildiği "bağımsız varlık" haline gelmiş, fiilen menkul kıymet düzenlemesinden kaçmanın dolaylı bir stratejisi olmuştur.

Bu düzenleme yasal çatışma döneminde mantıklı olsa da, yapısal eksiklikleri göz ardı edilemez hale gelmiştir:

1. Teşvik iş birliği eksikliği: Tutarlı bir çıkar koordinasyon mekanizmasının eksikliği
2. Büyüme optimizasyonu yetkisizliği: Yapısal olarak ölçek genişletme optimizasyonunu gerçekleştiremiyor.
3. Kontrol gücünün katılaşması: Nihayetinde yeni bir merkezi kontrol şekli oluşur.

Kongre önerisinin kontrol temelli olgun çerçeveye ilerlemesi ile birlikte, kripto vakfının ayrışma yanılsaması gereksiz hale geldi. Bu çerçeve, kuruculara kontrolü devretmeleri için teşvik ederken, inşa etme katılımını bırakmalarını gerektirmiyor ve davranış test çerçevesine kıyasla daha net (ve kötüye kullanılmayacak) merkeziyetsiz yapı standartları sunuyor.

Bu baskı kaldırıldığında, sektör geçici çözümlerden vazgeçip, uzun vadeli sürdürülebilir bir yapıya geçebilir. Kripto vakfı tarihsel misyonunu yerine getirmiştir, ancak bir sonraki aşama için en iyi araç değildir.

Kripto Vakfı'nın iş birliğini teşvik eden efsanesi

Destekçiler, kripto vakfının token sahiplerinin çıkarlarını daha iyi koordine edebileceğini, çünkü hissedar müdahalesi olmadığını ve ağ değerini maksimize etmeye odaklandığını iddia ediyor.

Ancak bu teori, organizasyonların gerçek işleyiş mantığını göz ardı ediyor: Şirketlerin hisse senedi teşviklerini ortadan kaldırmak, çıkar uyumsuzluğunu çözmüyor, aksine bunu kurumsallaştırıyor. Kar elde etme motivasyonunun eksikliği, kripto fonların net bir geri bildirim mekanizması, doğrudan hesap verebilirlik ve piyasa zorlaması eksikliğine yol açıyor. Kripto fonların finansmanı aslında bir koruma modeli: Token'lar dağıtıldıktan ve fiat para birimine dönüştürüldükten sonra, harcama ile etki arasında net bir bağlantı mekanizması yok.

Diğerlerinin fonları düşük hesap verebilirlik ortamında yönetildiğinde, fayda optimizasyonu neredeyse imkansızdır.

Şirket yapısı içsel hesap verebilirlik mekanizmasıdır: Şirket piyasa kurallarına tabidir. Kar elde etmek için sermaye tahsis edilir, finansal göstergeler (gelir, kâr marjı, yatırım getirisi) etkinliği objektif olarak ölçer. Yönetim hedeflere ulaşamadığında, hissedarlar baskı kurma imkanı bulur.

Kripto vakıfları genellikle sürekli zarar eden operasyonlar olarak belirlenir ve sonuçları yoktur. Blockchain ağlarının açık, izin gerektirmeyen ve genellikle net ekonomik modellerin eksik olduğu durumlarda, kripto vakıflarının çabalarını harcamalarla değer yakalama arasına koymak neredeyse imkansız hale gelir. Bu nedenle kripto vakıfları, katı kararlar gerektiren piyasa gerçeklerinden izole hale gelir.

Kripto fon çalışanlarının uzun vadeli başarı için ağ ile işbirliği yapması daha fazla zorluk içeriyor: Teşvikleri şirket çalışanlarına göre daha zayıf, çünkü ödemeleri sadece token ve nakit kombinasyonu (kripto fonun token satışından) ile sınırlı, oysa şirket çalışanları token + nakit (hisse senedi finansmanından) + hisse kombinasyonu alıyor. Bu, kripto fon çalışanlarının token fiyatlarının aşırı dalgalanmasına bağlı olması ve yalnızca kısa vadeli teşviklere sahip olmaları anlamına geliyor; oysa şirket çalışanları istikrarlı uzun vadeli teşviklere sahip. Bu eksikliği telafi etmek zorlu bir süreç. Başarılı şirketler büyüme ile çalışan faydalarını sürekli artırırken, başarılı kripto fonları bunu başaramıyor. Bu durum işbirliğinin sürdürülmesini zorlaştırıyor, kripto fon çalışanları dış fırsatları kolayca arayabiliyor ve çıkar çatışması riskini artırıyor.

Kripto Vakfı'nın hukuki ve ekonomik kısıtlamaları

Kripto fonları yalnızca teşvik bozulması ile karşı karşıya kalmakla kalmaz, aynı zamanda hukuki ve ekonomik düzeyde yetenek kısıtlamalarıyla da karşılaşır.

Çoğu kripto fonunun yasal olarak yan ürünler geliştirme veya ticari faaliyetlerde bulunma hakkı yoktur, bu tür önlemler ağın önemli ölçüde faydalanmasına rağmen. Örneğin, neredeyse tüm kripto fonları, ağ için önemli işlem trafiği yaratabilecek olsa bile, tüketicilere yönelik kâr amacı güden işletmeler işletmekten men edilmektedir.

Kripto fonlarının karşılaştığı ekonomik gerçeklik, aynı zamanda stratejik kararları da çarpıtmaktadır: Tüm çaba maliyetlerini üstlenirken, elde edilen kazançlar (varsa) topluma dağılmaktadır. Bu çarpıklık ve piyasa geri bildirimlerinin eksikliği, kaynak tahsisinin verimliliğini düşürmekte, ister çalışan maaşları, ister uzun vadeli yüksek riskli projeler, ister kısa vadeli yüzeysel yarar sağlayan projeler olsun.

Bu başarı yolu değildir. Refah ağı, çok çeşitli ürün hizmet ekosistemine (ara yazılım, uyum hizmetleri, geliştirici araçları vb.) dayanır ve piyasa kısıtlamaları altındaki işletmeler bu tür arzlar sağlama konusunda daha yetkinlerdir. Ethereum Vakfı önemli başarılar elde etmiş olsa da, ConsenSys'in kâr amacı gütmeyen ürün hizmetleri olmadan, Ethereum ekosistemi bugünkü görkemine nasıl ulaşabilirdi?

Kripto fonlarının değer yaratma alanı daha da daralabilir. Önerilen piyasa yapısı yasası (makul bir şekilde) tokenlerin nispeten merkezi organizasyonların ekonomik bağımsızlığına odaklanıyor ve değerin ağın programatik işlevlerinden (örneğin ETH'nin EIP-1559 mekanizması aracılığıyla değer yakalaması) kaynaklanması gerektiğini talep ediyor. Bu, şirketlerin ve kripto fonlarının, token değerini desteklemek için zincir dışı kâr elde etme faaliyetleri yürütmemesi gerektiği anlamına geliyor; örneğin FTX, borsa kârını FTT'yi geri alıp yok ederek fiyatını yükseltmek için kullanmıştı. Bu tür merkezi değer belirleme mekanizmaları güvene dayalı bir bağımlılık yaratıyor (ki bu da menkul kıymet özelliğinin bir işareti: FTX çöküşü FTT fiyatının çökmesine yol açtı), bu nedenle yasak geçerli bir sebep taşıyor; ancak aynı zamanda piyasa hesap verebilirliğine dayalı potansiyel yolları da kesiyor (yani zincir dışı işlerle gelir elde ederek değer kısıtlaması sağlamak).

Kripto Vakfı işletim verimsizliğine yol açtı

Yasal ekonomik kısıtlamaların yanı sıra, kripto vakfı da önemli bir operasyonel verimlilik kaybına neden olmaktadır. Kripto vakfı yapısını deneyimlemiş olan herhangi bir kurucu, maliyetin ne olduğunu çok iyi bilmektedir: biçimsel (çoğunlukla gösteri niteliğinde) ayrım gereksinimlerini karşılamak için, verimli işbirliği ekiplerinin parçalanması gerekmektedir. Protokol geliştirmeye odaklanan mühendislerin, iş geliştirme ve pazarlama ekipleriyle her gün işbirliği yapması gerekiyordu. Ancak kripto vakfı yapısı altında, bu işlevler zorunlu olarak ayrılmıştır.

Bu tür bir mimari zorlukla karşılaştıklarında, girişimciler genellikle absürt bir çıkmaza sıkışır.

• Şifreli fon üyeleri ile şirket çalışanları aynı ortamda, örneğin Slack kanalı gibi, bir arada bulunabilir mi?
• İki organizasyon gelişim yol haritasını paylaşabilir mi?
• Çalışanlar aynı yüz yüze toplantıya katılabilir mi?

Aslında bu sorunlar merkeziyetsizliğin özüyle ilgili değil, ancak gerçek kayıplara yol açıyor: Fonksiyonel bağımlılık gösteren taraflar arasındaki insan yapımı bariyerler geliştirme sürecini geciktiriyor, işbirliği verimliliğini engelliyor ve nihayetinde tüm katılımcıların ürün kalitesinin düşmesine neden oluyor.

Kripto Vakfı, merkeziyetçi bir kapı bekçisi haline geldi.

Kripto vakfının gerçek işlevi, başlangıçtaki konumundan ciddi şekilde sapmıştır. Sayısız örnek, kripto vakfının artık merkeziyetsiz gelişime odaklanmadığını, aksine giderek artan bir kontrol gücüne sahip olduğunu göstermektedir - hazine anahtarlarını, kritik operasyonel işlevleri ve ağ yükseltme yetkilerini elinde bulunduran merkezi bir yapı haline dönüşmüştür. Çoğu durumda, kripto vakfı token sahiplerine karşı somut bir hesap verebilirlikten yoksundur; token yönetişimi kripto vakfı yöneticilerini değiştirebilse de, bu yalnızca şirket yönetim kurulu vekalet sorununu tekrarlamakta ve tazminat araçları daha da azalmaktadır.

Sorun daha çok şurada: Çoğu kripto fon kurmak için 500.000 doların üzerinde bir maliyet ve aylarca süren, avukatlar ve muhasebeci ekiplerinin uzun süreçlerini gerektiriyor. Bu sadece yeniliği engellemekle kalmıyor, aynı zamanda girişimciler için maliyet engelleri oluşturuyor. Mevcut durum o kadar kötüleşti ki, artık yabancı kripto fon yapıları kurma konusunda deneyimli avukat bulmak giderek zorlaşıyor, çünkü birçok avukat pratiklerini bırakmış durumda - artık sadece birkaç düzine kripto para fonunda profesyonel yönetim kurulu üyeleri olarak hizmet veriyorlar.

Sonuç olarak, birçok proje mevcut çıkar gruplarının "gölge yönetimi"ne düşüyor: Token'lar yalnızca ağın nominal mülkiyetini simgeliyor, ancak gerçek yöneticiler kripto vakfı ve onun istihdam ettiği yöneticiler. Bu yapı, gelişen piyasa yapısının yasalarıyla giderek daha fazla çelişiyor; yani yasa, zincir üzerinde hesap verebilir sistemleri teşvik ediyor (kontrolün ortadan kaldırılması), yalnızca merkezi kontrolü dağıtan, ancak şeffaf olmayan dış yapılar (tüketiciler için güven bağımlılığını ortadan kaldırmak, gizli bağımlılıktan daha üstündür). Zorunlu ifşa yükümlülükleri de mevcut yönetişim şeffaflığını artıracak, projelerin kontrolü ortadan kaldırmasını zorunlu kılacak, bunu belirsiz sorumluluklara sahip azınlıkların eline bırakmak yerine.

daha iyi çözüm: şirket yapısı

Kurucuların ağ üzerindeki sürekli katkılarını bırakmalarına veya gizlemelerine gerek kalmadan, sadece ağın kimse tarafından kontrol edilmediğinden emin oldukları bir senaryoda, kripto vakfının var olma gerekliliği kaybolacaktır. Bu, daha iyi bir yapı için bir yol açar - bu yapı uzun vadeli gelişimi destekleyebilir, tüm katılımcıların teşviklerini koordine edebilir ve aynı zamanda yasal gereklilikleri karşılayabilir.

Bu yeni paradigmada, geleneksel geliştirme şirketleri (yani, kavramdan gerçekliğe ağ inşa eden işletmeler) ağın sürekli inşası ve bakımını sağlamak için daha iyi bir taşıyıcı sunar. Kripto vakıflarından farklı olarak, şirketler şunları yapabilir:

• Verimli Sermaye Konfigürasyonu
• Üst düzey yetenekleri çekmek için token'ları aşan teşvikler sunarak
• Piyasa güçlerine yanıt vermek için iş geri bildirim döngüsü aracılığıyla

Şirket yapısı, büyüme ve somut etki ile içsel bir uyum sağlar, hayırseverlik fonlarına veya belirsiz misyonlara bağımlı değildir.

Ancak şirket ile teşvikin uyumu konusundaki endişeler yersiz değil: Şirket sürekli olarak faaliyet gösterdiğinde, ağın değerinin artmasının hem token'lar hem de işletme hisseleri için fayda sağlama olasılığı, gerçekten de karmaşık bir durumu beraberinde getiriyor. Token sahipleri, belirli bir şirketin ağ güncelleme planları tasarlayabileceği veya belirli ayrıcalıklar ve izinler saklayabileceği konusunda makul bir şekilde endişe duyuyor, böylece hisse değerinin, token değerinden daha öncelikli olmasını sağlayabiliyor.

Önerilen piyasa yapısı yasası, merkeziyetsiz yasal yapı ve kontrol mekanizması aracılığıyla bu endişelere güvence sağlamaktadır. Ancak, teşviklerin iş birliğini sürdürebilmesi hala gereklidir - özellikle projelerin uzun vadeli çalışması nedeniyle başlangıç token teşviklerinin tükenmesi durumunda. Şirket ile token sahipleri arasındaki resmi yükümlülüklerin yokluğu nedeniyle ortaya çıkan iş birliği endişeleri de devam edecektir: Mevzuat, token sahipleri için yasal bir vekalet yükümlülüğü yaratmamış veya izin vermemiştir, ayrıca token sahiplerine şirketin sürekli çabalarına karşı zorlayıcı haklar da vermemiştir.

Ancak bu tür endişeler giderilebilir ve kripto fon modeli için geçerli bir neden oluşturmaz. Bu endişeler, tokenlerin hisse senedi niteliği kazanmasını talep etmez - yani geliştiricilerin sürekli çabalarına olan yasal talep hakkı - aksi takdirde, bunlar, sıradan menkul kıymetlerden ayıran düzenleyici temeli çökertecektir. Aksine, bu endişeler, araçlara olan ihtiyacı vurgular: sözleşmeli ve programatik yöntemlerle sürekli işbirliği teşviklerine ihtiyaç vardır ve bu, icra verimliliğini ve maddi etkisini zayıflatmadan sağlanmalıdır.

Kripto alanında mevcut araçların yeni uygulamaları

İyi haber, teşvik edici işbirliği araçlarının zaten mevcut olduğudur. Kripto endüstrisinde yaygınlaşmamasının tek nedeni, SEC davranış test çerçevesi altında bu araçların kullanılmasının daha sıkı bir inceleme tetikleyecek olmasıdır.

Ancak piyasa yapısı yasası önerisi temelinde kontrol çerçevesi, aşağıdaki olgun araçların etkinliğini tam olarak ortaya çıkaracaktır:

Kamu Yararına Şirket (PBC) Yapısı

Geliştirme şirketleri kamu yararı şirketi (PBC) olarak kaydolabilir veya dönüşüm geçirebilir ve bu, kâr elde etmenin yanı sıra belirli bir kamu yararını hedeflemeyi de içeren iki katmanlı bir misyona sahiptir - burada ağ gelişimi ve sağlığı desteklemek. PBC, kuruculara, hissedarların kısa vadeli değerini maksimize etmese bile, ağı öncelikli olarak geliştirme konusunda yasal esneklik sağlar.

Ağ Gelir Paylaşım Mekanizması

Ağ ve merkeziyetsiz otonom organizasyonlar (DAO), paylaşım ağından elde edilen gelirlerle işletmelere sürekli teşvik yapıları oluşturabilir.

Örneğin: Enflasyonist token arzına sahip bir ağ, işletmelere kâr olarak kısmi enflasyon tokenleri tahsis edebilir ve toplam arzı dengelemek için kazanç bazlı geri alım ve yok etme mekanizmasını entegre edebilir. İyi tasarlandığında, bu tür kâr paylaşımı, çoğu değeri token sahiplerine yönlendirebilir ve işletmenin başarısı ile ağın sağlığı arasında kalıcı bir doğrudan bağlantı kurabilir.

Kilometre Taşı Sahiplik Mekanizması

Şirketin token kilitlemesi (yani, çalışanların ve yatırımcıların ikincil piyasada satış yapmalarını kısıtlayan transfer kısıtlaması) anlamlı bir ağ olgunluk kilometre taşına bağlanmalı ve bağlanmalıdır. Bu tür kilometre taşları şunları içerebilir:

• Ağ kullanım oranı eşiği
• Ana ağ yükseltmesi başarıyla tamamlandı (örneğin The Merge gibi)
• Merkeziyetsiz ölçüm kriterleri (belirli kontrol standartlarına ulaşmak gibi)
• Ekosistem Büyüme Hedefi

Mevcut piyasa yapısı yasası, bu tür bir mekanizmayı önermektedir: İçeriden bilgiye sahip kişilerin (çalışanlar ve yatırımcılar gibi) tokenin ekonomik bağımsızlık kazanmasından önce (yani ağ tokeninin kendi ekonomik modelini oluşturmasından önce) ikincil piyasada satış yapmalarını sınırlamak. Bu mekanizmalar, erken dönem yatırımcıları ve ekip üyelerinin ağı sürekli inşa etmeleri için güçlü bir teşvik sağlamakta, ağ olgunlaşmadan önce kar elde etme fırsatını engellemektedir.

Sözleşme Güvencesi Şartları

DAO, token sahiplerinin çıkarlarına zarar verebilecek ağ istismarını önlemek için işletmelerle sözleşme anlaşmaları yapabilmeli ve yapmalıdır. Bunlar arasında:

• Rekabet yasağı maddesi
• Fikri mülkiyetin açık erişim lisans anlaşmasını sağlamak
• Şeffaflık yükümlülüğü
• Token talep hakkı yok
• Ağ tehlikeleri sırasında ödeme iptal hakkı

Programatik Teşvik Sistemi

Ağ katılımcıları (geliştirici şirketler hariç) makul bir teşvik aldıklarında, token sahipleri daha güçlü bir koruma elde edecekler:

• İstemci Operatörleri (ağ tabanlı inşa / genişletme / çeşitlendirme)
• Altyapı sağlayıcıları (ağı bakım)
• Talep ve arz sağlayıcıları (tüm ağ kullanıcıları için piyasa derinliğini artırma)

Katkı düzeyine göre programlanmış token dağılımı ile teşvik elde edilmelidir.

Bu tür teşvikler yalnızca katılımcıların katkılarını finanse etmekle kalmaz, aynı zamanda protokol katmanının ticarileşmesini de önler (sistem değeri, teknik yığın dışında, örneğin istemci katmanında ele geçirilir). Programatik teşvik sorununu çözmek, tüm sistemin merkeziyetsiz ekonomisini güçlendirmeye yardımcı olur.

Özetle, bu araçlar kripto fonlarına göre daha iyi bir esneklik, hesap verebilirlik ve sürdürülebilirlik sunarken, DAO ve ağı gerçek egemenliğe sahip kılmaktadır.

Uygulama Planı: DUNA ve BORG Mimarisi

İki yeni ortaya çıkan çözüm: DUNA ve BORG, yukarıda belirtilen çözümleri uygulamak için verimli yollar sunarken, aynı zamanda kripto vakfı yapısının gereksiz maliyetlerini ve belirsizliklerini ortadan kaldırır.

Merkeziyetsiz Kâr Amacı Gütmeyen Dernek (DUNA)

DUNA, DAO'ya yasal bir tüzel kişilik statüsü kazandırarak, onun sözleşme yapabilmesini, varlık tutabilmesini ve yasal haklarını yerine getirebilmesini sağlar. Bu işlevler geleneksel olarak kripto vakıfları tarafından üstlenilmiştir. Ancak vakıflardan farklı olarak, DUNA'nın dışarıda kayıtlı bir genel merkez, keyfi bir denetim komitesi veya karmaşık bir vergi yapısı gibi manevralara ihtiyaç duymaz.

DUNA, hukuk yetkisi yaratırken hukuki bir hiyerarşi oluşturmaz, tamamen DAO'nun tarafsız bir yürütme temsilcisi olarak işlev görür. Bu son derece sade yapı, idari yükü ve merkezileşme sürtüşmesini azaltırken, aynı zamanda hukuki netliği ve merkeziyetsizliği artırır. Ayrıca, DUNA, token sahiplerine etkili sınırlı sorumluluk koruması sağlar.

Genel olarak, DUNA, ağ teşvik işbirliğini güçlendirmek için güçlü bir mekanizma sunmaktadır: DAO'ların hizmet almak için geliştirici şirketlerle sözleşme yapmasına ve hakları uygulamak için geri alma hakkı, performans ödemeleri ve sömürüye karşı koruma aracılığıyla hareket etmesine olanak tanırken, DAO'nun her zaman nihai otorite olarak kalmasını sağlar.

Kontrol Teorisi Organizasyonu (BORG) Aracı

BORG, otonom yönetim ve işletim teknolojisi olarak, DAO'ların kripto fonlarının şu anda işlediği "yönetim kolaylığı" gibi, finansman programları, güvenlik komiteleri, güncelleme komitelerini zincir üzerinde çalıştırmasına olanak tanır. Bu alt yapılar, akıllı sözleşme kuralları altında şeffaf bir şekilde işler: gerektiğinde izinli erişim ayarlanır, ancak hesap verebilirlik mekanizmaları katı bir şekilde kodlanmıştır. BORG aracı, güven varsayımlarını minimize edebilir, sorumluluk korumasını güçlendirebilir ve vergi optimizasyon yapısını destekleyebilir.

DUNA ve BORG, gücü vakıf gibi resmi olmayan zincir dışı kuruluşlardan daha hesap verebilir zincir içi sistemlere devretmektedir. Bu sadece felsefi bir tercih değil, aynı zamanda bir düzenleyici avantajdır. Önerilen piyasa yapısı yasası, "fonksiyonel, idari, işlemsel veya prosedürel eylemlerin" merkezi olmayan kurallar sistemi aracılığıyla ele alınması gerektiğini belirtmektedir; şeffaf olmayan merkezi varlıklar değil. DUNA ve BORG yapısını benimseyen kripto projeleri ve geliştirici şirketler, bu standartlara hiçbir taviz vermeden uyum sağlayabilirler.

özet

Kripto Vakfı, kripto endüstrisini düzenleyici kışın üstesinden gelmesine yardımcı oldu, teknolojik atılımları teşvik etti ve eşi görülmemiş bir iş birliğini sağladı. Diğer yapılar başarısız olduğunda, Kripto Vakfı genellikle kritik boşluğu doldurdu. Bazı Kripto Vakıfları devam edebilir, ancak çoğu proje için onların değeri marjinalleşmiştir - sadece düzenleyici düşmanlığa karşı geçici bir çözüm.

Bu çağın sonuna gelindi.

Yeni politikalar, teşvik yapısındaki dönüşüm ve sektör olgunluğu aynı geleceğe işaret ediyor:

• Gerçek yönetişim
• Maddi iş birliği
• Sistematik çalışma

Kripto vakfı bu ihtiyaçları karşılayacak güce sahip değil: çarpık teşvikler, ölçeklenmeyi engelliyor ve merkeziyetçiliği pekiştiriyor.

Sistem varlığı, iyi niyetli kişilerin öz disiplinine dayanmak yerine, her bir katılımcının öz çıkar motivasyonunu genel başarı ile derinlemesine bağlamayı gerektirir. Bu, şirket yapısının birkaç yüzyıldır süregelen temelidir. Kripto alanının benzer bir yapıya ihtiyacı var - kamu yararı ve özel çıkarların bir arada var olması, hesap verebilirliğin içselleştirilmesi ve kontrolün tasarım gereği en aza indirilmesi.

Kripto yeni çağı geçici çözümler üzerine değil, gerçek teşvikler, gerçek hesap verebilirlik ve gerçek merkeziyetsizlik üzerine inşa edilecek ölçeklenebilir bir sistem üzerine inşa edilecektir.