cross-chain protokolünün güvenlik zorlukları ve Merkeziyetsizlik çıkmazı

Son yıllarda, cross-chain protokolleri blockchain alanında giderek daha önemli bir rol oynamaktadır. Ancak, bu protokollerin güvenliği sektördeki ilgi odağı olmuştur. Son iki yılın verilerine dayanarak, cross-chain protokollerinin neden olduğu güvenlik olaylarının yol açtığı kayıplar en üst sırada yer almakta ve önemi Ethereum ölçeklendirme çözümlerini bile geçmektedir.

cross-chain protokolünün birlikte çalışabilirliği, Web3 ekosisteminin gelişiminin içsel bir gerekliliğidir. Bu tür projeler genellikle büyük miktarda finansman alır, toplam kilitli değeri (TVL) ve işlem hacmi de sürekli artmaktadır. Ancak, halkın bu protokollerin güvenlik seviyeleri konusundaki farkındalığı hâlâ sınırlıdır.

LayerZero'yu örnek alırsak, ürün tasarım mimarisi basit görünüyor. Chain A ve Chain B arasındaki iletişim Relayer tarafından gerçekleştirilir, Oracle Relayer'ı denetler. Bu mimari, geleneksel cross-chain iletişiminde konsensüs algoritması ve çoklu düğüm doğrulaması tamamlamak için üçüncü bir zincir gerektiren karmaşık süreci önler ve kullanıcılara "hızlı cross-chain" deneyimi sunar.

Ancak, bu basit yapı en az iki sorunu barındırıyor:

1. Çoklu düğüm doğrulamasını tek bir Oracle doğrulamasına indirgemek, güvenlik katsayısını önemli ölçüde düşürdü.
2. Relayer ve Oracle'ın bağımsız olduğunu varsayalım, bu güven varsayımı uzun vadede zor kurulur, yeterince merkeziyetsiz değildir ve komplo kurma kötülüğünü temelden önleyemez.

LayerZero, bir "ultra hafif" cross-chain çözümü olarak, yalnızca mesaj iletiminden sorumludur ve uygulamanın güvenliğinden sorumlu değildir. Relayer'ı daha fazla kişinin çalıştırmasına izin vermek bile yukarıda belirtilen sorunu köklü olarak çözmez. Katılımcı sayısını artırmak, merkeziyetsizlikle eş anlamlı değildir; bu değişiklik esas olarak piyasa tarafını etkiler ve ürünün kendisinin güvenliği ile pek ilgisi yoktur.

Daha önemlisi, LayerZero'nun mimarisi ciddi güvenlik açıklarına yol açabilir. Eğer LayerZero kullanan bir proje yapılandırma düğümlerinin değiştirilmesine izin veriyorsa, bir saldırgan bunları kendi kontrolündeki düğümlerle değiştirebilir ve böylece rastgele mesajlar taklit edebilir. Bu risk karmaşık senaryolar altında daha da ciddi hale gelir.

LayerZero, altyapı (Infrastructure) olarak kendisini tanımlasa da, aslında daha çok ara yazılım (Middleware) gibidir. Gerçek bir altyapı, tüm ekosistem projelerine tutarlı bir güvenlik sağlamalıdır, ancak LayerZero bunu başaramamaktadır.

Bazı güvenlik ekipleri LayerZero'nun potansiyel risklerini belirtti. Örneğin, L2BEAT ekibi LayerZero'nun güvenlik varsayımlarında sorunlar olduğunu fark etti; kötü niyetli aktörler yapılandırmayı kontrol ederek kullanıcı varlıklarını çalabilir. Nomad ekibi ise LayerZero'daki aracılarda iki kritik açığın bulunduğunu ve bunun yanıltıcı mesajların gönderilmesine ve mesajların değiştirilmesine neden olabileceğini belirtti.

Bitcoin beyaz kağıdını gözden geçirdiğimizde, gerçek bir merkeziyetsiz sistemin güvenilir üçüncü taraflara bağımlılığı önlemesi ve güvene ihtiyaç duymayan (Trustless) ve merkeziyetsiz (Decentralized) bir yapıyı gerçekleştirmesi gerektiğini görebiliriz. Ancak, LayerZero'nun tasarımı, kullanıcıların Relayer, Oracle ve LayerZero kullanarak uygulama geliştiren geliştiricilere güvenmesini gerektiriyor ki bu da "Satoshi Konsensüsü"nün temel ilkesiyle çelişiyor.

Genel olarak, LayerZero'nın merkeziyetsiz bir cross-chain altyapısı olduğunu iddia etmesine rağmen, tasarımı gerçekten merkeziyetsizlik ve güven ihtiyacı olmadan özelliklerini gerçekleştirmemektedir. Gelecekte, gerçekten güvenli, merkeziyetsiz cross-chain protokolleri, mevcut zorlukları aşmak için sıfır bilgi kanıtları gibi daha ileri teknolojileri benimsemek zorunda kalabilir.